Σουρουπώνει. Σε 2 μέρες πανσέληνος. Κι έχω μια ζάλη, θέλω να γράψω δυο λέξεις κι όλο το αναβάλλω. Ένα πιάνο, μια κιθάρα και ένα τσέλο βουβό. Πόσο θα ήθελαν να τα αγκαλιάσει ένα χέρι ζεστό. Μόνο το τσέλο ερωτεύτηκε εδώ και καιρό ένα παλτό και το έχει πάνω του φορεμένο. Δε σε έχω εδώ. Παράξενο σκέφτομαι πόσο αγάπησα στη ζωή μου τη μουσική και τώρα αυτή έχει χορδές, δάχτυλα, λαιμό.

Αmara me και μια φωνή που κλαίει. Στο βάλτο χάθηκα και ήταν νύχτα. Θα πεθάνω άμα δε ζήσω.

Θεός αν είναι. Ποιος το είπε πρώτος; Αυτός που το ένιωσε.

Θα σου κρυφτώ. Πόσο γλυκιά μελωδία για ένα τόσο σκληρό στίχο. Μια φωτογραφία από τη ζωή μας.

Το μαγικό κουτί. Χωρίς εσένα γιατί ;

Λένα Πλάτωνος. Παλαμίδας. Συναυλία στο Τριανόν. Το κοπερτί. Σιχαίνομαι τις προστακτικές. Και τότε το : έλα να γεράσουμε μαζί ;

Απρίλιος με ήλιο. Μια γκάιντα στη γέφυρα και ένα σουραύλι σε μια άλλη. Μ’άρεσε ο ήχος που έβγαζαν τα μάτια σου.

Θέλω να σε δω. Ελευθερία. – Δε μ’αρέσει μ’αυτή την ενορχήστρωση. –Μ’ αρέσει με κάθε ενορχήστρωση.

Έρχονται πια οι μέρες που δικάζουν. Και ίσως να τις ήθελα. Ο Βασίλης είναι η ωραιότερη ανδρική φωνή.

Κοίτα εγώ, με νατάσα και χαρούλη. Μικρή μου σκανταλιά.Είν’ όσα θέλω εγώ να δείχνω.

De cara a la pared. Ένα τσέλο ερωτευμένο με το δοξάρι.

Τo know him is to love him. Μου θυμίζει το Λο’ί’ζο στο ‘’Κι αν τα μάτια σου ‘’. Εμένα μου θυμίζει τα χέρια σου.

Η μουσική σταμάτησε. Σα χάδι το σούρουπο.

 

 

 

Μουσική, 4.5.2012, μάθημα με δημητράκη

Advertisement