Και να μην. Έρθει ποτέ και όπου.  Γιατί είναι πολύ και έχει. Έξι μέρες στη σειρά και νύχτα. Κόβω τις λέξεις σπάω. Έτοιμος από καιρό λίγος.  Ό,τι το ένιωσα φόβος. Ότι που πήγα και μήπως. Μέτρημα η γλώσσα κύβος. Να γεννάς κι να μένει η ρίζα. Βάζει στη σειρά σαλόνι. Γεμίζει τον κύβο φτιάχνει. Κατασκευάζω θα πεις δίνω. Κάνει το σχήμα  ορίζει. Και μετά στα κενά ελευθερία. Σεβάστηκα το αίμα τη γέννα. Είναι θαρρείς δέρμα. Παίρνει μορφές και στόχοι. Να γίνουν ζωή και μνήμες. Θα είμαι στην εκκλησία τάφος. Δίπλα σημαία και κάτω. Οργώνω το χώμα ψάχνω. Με ποια αφορμή και πότε. Το αίμα το αίμα το αίμα.  Δίνει σ’αυτά που είπες. Το χώρισα με όνειρο φράχτη. Νύχτα την πριν και ξυπνάω. Ήχος στο δωμάτιο δίπλα. Τέλος να πεις και ν’ακούσεις. Θα είμαι σου δίπλα και μέσα. Μετά το κουτί φωτογραφίες. Έντερα όλα και σπλάχνα. Θα πάω λιμάνι και μπαίνω. Κάρτα σ’ εγγλέζικη γλώσσα. Κάπτεν ο κάπτεν θα φύγω. Κοντά σου είναι και όχι. Δικός σου είναι και άλλου. Η μνήμη να φέξει τη γλώσσα. Είναι το όριο έτσι. Δουλειά μετά που δεν. Πήγα και σήμερα όταν. Έστειλε κείμενα Γιώργος. Λίγο πριν θάνατο τότε. Έγραφε έσταζε η γλώσσα. Και είπα θάνατος είναι. Διάβασα αράδες χορεύουν. Τελος δεν έχει θυμάσαι. Γέμισε τα κενά βάλε. Και όταν ρωτήσεις ίσως. Ελεύθερος μέσα σ’έσένα. Μήπως και κάποιος ξέρει;

Advertisement