Σιωπή. Οι ημέρες φεύγουν. Ανέξοδα μου τις απέστειλαν. Οι μέρες που φεύγουν.

Μεγάλη πράξη η διαίρεση. Κόβεις και κόβεσαι. Σκόρπιος μετά. Λόγος.

Όποιος πιάστηκε σε δίχτυα, έζησε και σπαρτάρησε. Τώρα με τα δίκτυα απονεύρωση.

Οπλοφορώ τις μέρες. Με ό,τι έχω. Μια σταγόνα στάλα αναπνοής. Οπλοφορώ.

Μην τολμήσεις με διαθέσεις ξένες να με κατοικήσεις. Κατοικήθηκα.

Πρώτο ενικό πρόσωπο. Νικώ το ένα. Ενοικώ.

Δεν μπόρεσα ούτε μια στιγμή να συνηθίσω την αδιάθετη ζωή. Πίσω μου ένα χαντάκι. Σαν να μην το πέρασα ποτέ. Κι όμως νύχτες και μέρες μες στο χαντάκι ανέπνεα. Μια στάλα ζωής να νικήσει το χωροχρόνο και να φτάσει στον προορισμό της. Ξορκίζω τις μέρες που θα’ρθουν και τις ξεδιαλέγω από αυτές που ήρθαν. Επισκέπτες χρόνων. Τώρα τούς έσβησα το όνομά μου από το κουδούνι. Ίσως γιατί καταστρατηγήθηκαν τα βήματά τους και οι τόποι τους. Ίσως γιατί μέσα μου έφυγα. Και ίσως γιατί νικήθηκα με όλο μου τον οπλισμό που σχεδίαζα να κάψω. Έμαθα στην έκθεση να γεμίζω τα περιθώρια. Ίσως, γιατί αδιάθετα, θα με κρατούσαν πάντα εκεί.

Advertisement